PUBLIKACJA TA JEST CZĘŚCIĄ WIĘKSZEJ WYPRAWY, DOSTĘPNEJ TUTAJ:
Czarnogóra i Albania - pierwsze spotkanie z Bałkanami
Miasto, zwane pod różnymi nazwami (w zależności od języka) leżące nad rzeką Buną (inaczej Bojaną) i Jeziorem Szkoderskim, na równinie u południowo-zachodnich podnóży Gór Północnoalbańskich, od zawsze było ważnym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym i administracyjnym regionu. Założone zostało przez plemiona iliryjskie w IV wieku p.n.e. jako Scodra. Wkrótce stało się stolicą państewka plemiennego Labeatów, którego rozkwit nastąpił za panowania słynnej królowej Teuty (III w. p.n.e.), a następnie króla Gentiusa, po którego upadku w 168 roku p.n.e. miasto jak i cały region został zdobyty przez Rzymian. Scodra jednak w żadnym stopniu nie straciła na znaczeniu, a wręcz przeciwnie, rozkwitła jako ważny ośrodek handlowy a także administracyjny, stając się później stolicą prowincji rzymskiej Praevalis.
W VI-VII wieku osiedlili się tu Słowianie, którzy w XI wieku uczynili miasto stolicą słowiańskiego księstwa Zety. Kolejne lata przynosiły zmianę przynależności miasta, od Bizancjum, przez Serbów i Wenecjan. Ci ostatni, w ramach kolonizacji wschodniego wybrzeża Adriatyku, wybudowali nad miastem twierdzę Rozafa, która stanęła na ruinach dawnej twierdzy iliryjskiej. Rozafa jednak nie powstrzymała Turków osmańskich, którzy zdobyli Szkodrę w 1479 roku rozpoczynając nowy etap w życiu miasta trwający aż do początków XX wieku kiedyto cały region był pod panowaniem Imperium Osmańskiego.
Szkodra choć należy do jednych z najstarszych miast na Bałkanach, a kiedyś, w starożytności i średniowieczu było dużym i znaczącym miastem w regionie, dziś nie widać po tym zbyt dużo śladu. Nie ostało się wiele zabytków jak i starej zabudowy. Miasto ma jednak swój specyficzny klimat lekko orientalny i chaotyczny rozkład zabudowy miejskiej. Znajduje się tu turecka łaźnia i kilka starych meczetów wartych ujrzenia, w tym najważniejszy z nich Ołowiany Meczet, zbudowany w latach 1773-74. Dzisiaj głównym meczetem Szkodry jest znajdujący się w centralnej części miasta meczet Zamil Abdullah Al Zamil, zbudowany w 1995 roku przez szejka saudyjskiego o tej samej nazwie co meczet. Jest to największy meczet miasta, z charakterystycznymi dwoma minaretami i wieloma kopułami, który stanął na ruinach wcześniejszego meczetu zburzonego przez komunistów.
Będąc w Szkodrze nie czuć jednak aż tak mocno oddziaływania religii muzułmańskiej, czego powodem jest fakt, iż Szkodra jest głównym centrum katolicyzmu w Albanii. Katolicyzm bowiem był głównym wyznaniem Albańczyków przed tureckim podbojem, a Albania była tzw. przedmurzem chrześcijaństwa. Albańczycy długo bronili swoich ziem jak i swojej religii, jednak z czasem ulegli pod naporem wielkiego Imperium Osmańskiego. Z biegiem wieków Albańczycy stopniowo przechodzili na islam, czesto jednak z powodów oportunistycznych, bowiem chcąc uzyskać wyższą pozycję społeczną w państwie, trzeba było być muzułmaninem. Jednak część ludzi nadal pozostała wierna chrześcijaństwu i to właśnie północna Albania, ze stolicą w Szkodrze, do dziś jest najbardziej katolickim regionem kraju. Tu właśnie znajduje się katedra św. Szczepana, na budowę której osobiście wydał zgodę sułtan osmański w 1851 roku. Dwa lata po ponownym otwarciu katedry po epoce komunizmu, w 1993 roku, katedrę odwiedził papież Jan Paweł II w czasie swojej pielgrzymki po Albanii. Konsekrował tu 4 nowych biskupów. Poza katedrą, w Szkodrze istnieje także kościoł i klasztor franciszkanów pochodzący z przełomu XIX/XX wieku.
Poza meczetami i katolicką katedrą, w mieście istnieje także cerkiew prawosławna zbudowana w latach 90. XX wieku stylizowana na neobizantyjską architekturę. Jednak poza światyniami trzech głównych wyznań w Albanii, w Szkodrze ciekawych i wartych uwagi jest wiele uliczek, niektóre z nich już odnowione i kuszą turystów, część zaś nadal czeka na remont.
