PUBLIKACJA TA JEST CZĘŚCIĄ WIĘKSZEJ WYPRAWY, DOSTĘPNEJ TUTAJ:
Czarnogóra i Albania - pierwsze spotkanie z Bałkanami
W Czarnogórze, u podnóża góry Kason, naprzeciwko przesmyku Verige w Boce Kotorskiej, leży Perast. Jest to małe miasteczko liczące ledwie ponad 300 mieszkańców, choć kilkaset lat wcześniej było znanym nad Adriatykiem miastem portowym, rywalizując o wpływy z Kotorem. Od 1336 roku istniała tu stocznia, a od XVII wieku pierwsza na Słowiańszczyźnie szkoła morska, słynna daleko poza granicami. To do niej w 1698 roku car Rosji Piotr Wielki wysłał 17 uczniów, którzy wyrośli na dowódców floty rosyjskiej. Ludzie z Perastu słynęli nie tylko ze zdolności marynarskich, ale także z dużej waleczności, przez co miasta nie udało się zdobyć ani Turkom, ani wojskom Napoleona. Perast jednak stracił znaczenie polityczne i gospodarcze w XVIII wieku, miasto zaczęło się powoli wyludniać, panujące niegdyś rody kupieckie popadły w kłopoty finansowe a dopełnieniem były niszczące miasto trzęsienia ziemi.
„Patrząc dziś na Perast, trudno uwierzyć, że nikt mu nie dał rady. Miasto nie ma murów obronnych, ale za to ma walecznych mieszkańców. Miejscowi wspominają z łezką w oku czasy, kiedy częścią codziennego stroju mężczyzn była czarna płaska czapka „deravija” z haftowanym godłem, a za pasem nabita para pistoletów albo długi nóż „jatagan”.” - „Voyage”, kwieceń 2008
Obecnie do Perastu mało kto zagląda, nawet w sezonie turystycznym. Większość życia Perastu skupia się dziś już tylko przy nabrzeżu, gdzie znajdują się kawiarnie, restauracje, sklepy i przywrócone do świetności stare budynki. Reszta miasteczka, szczególnie wyżej położona, to wiele starych, renesansowych czy barokowych pałaców, dziś niszczejących i opustoszałych. Stoją one teraz niewzruszone i przypominają o dawnej świetności miasta, choć niektóre co jakiś czas znajdują sobie nowych właścicieli z pokaźnym portfelem, gotowych wyremontować i przystosować dawne wille. Może więc kiedyś Perast znów nabierze blasku...?
W mieście znajduje się kilka kościołów, a najważniejszym z nich jest największy zabytek Perastu, pochodzący z 1616 roku kościół św. Mikołaja wraz z przylegającą do niego wysoką dzwonnicą w stylu weneckim, uważaną za jedną z najpiękniejszych tego typu na wschodnim wybrzeżu adriatyckim. Jest to główny punkt orientacyjny miasta, który widać już z daleka. Poza nim, jest w mieście także kilka innych kościołów, poukrywanych wśród licznych kamienic i pałaców. Warto wstąpić do Muzeum Miejskiego, znajdujące się w dawnym pałacu rodu Bujović, które ukazuje bogatą historię miasta.
Samo miasteczko ma niesamowity klimat, zupełnie inny od pozostałych miast nadmorskich Boki Kotorskiej. Warto się niespiesznie powłóczyć po nim, chłonąć jego atmosferę dawnej świetności i obecnego spokoju. Najciekawszą częścią Perastu są jednak dwie malownicze wysepki znajdujące się naprzeciwko samego miasta. Pierwsza z nich porośnięta cyprysami jest niedostępna dla turystów, znajduje się tam bowiem klasztor benedyktyński z kościołem św. Jerzego. Do drugiej wysepki bez problemów można dostać się wynajmując transport łodzią z nabrzeża. Ta wysepka z kolei, pozbawiona drzew, zwana jest Gospa od Škrpjela, z powodu znajdującego się na niej kościoła Matki Boskiej Skalnej. Nazwa ta związana jest z miejską legendą, wedle której w połowie XV wieku w miejscu obecnej wyspy znaleziono obraz Matki Boskiej, co spowodowało, iż postanowiono sztucznie zbudować tam wyspę, a na niej z kolei kościół, który praktycznie w stanie nienaruszonym pozostał do dzisiaj. Kościół wniesiono w 1630 roku, zaś dobudowana dzwonnica pochodzi z 1 połowy XVIII wieku. W środku niesamowity barokowym ołtarz i mnóstwo obrazów, które razem tworzą piękną kompozycję. Wyspa wraz z kościołem stała się jedną z głównych atrakcji Perastu. Nie tylko dla turystów, ale także dla mieszkańców ważne to miejsce. Co roku bowiem, 22 czerwca, na pamiątkę znalezienia cudownego obrazu, podpływają łodziami do wyspy i zrzucają obok niej kamienie na dno morza.
