PUBLIKACJA TA JEST CZĘŚCIĄ WIĘKSZEJ WYPRAWY, DOSTĘPNEJ TUTAJ:
Czarnogóra i Albania - pierwsze spotkanie z Bałkanami
Herceg Novi to miasto w Czarnogórze, leżące u wylotu Boki Kotorskiej, zaledwie 7 km od Adriatyku. Położone pomiędzy morzem na południu, a osłonięte od północy górą Orjen. Zwane jest „miastem Kwiatów” gdyż w porównaniu do innych miast czarnogórskich, ma ono najbardziej śródziemnomorski charakter, ze wspaniałą i kolorową roślinnością. Ma także piękną starówkę, która wznosi się od głównej ulicy miasta - magistrali adriatyckiej - aż do morza. Na przeciwległych końcach starego miasta wznoszą się dwie dawne tureckie twierdze: Kanli-kula na północy i Jaka-kula na południu (zwana częściej Forte Mare). Z obu rozpościera się piękny widok na miasto i górę Orjen oraz na morze. Obecnie obie twierdze przebudowane zostały na letnie sceny, gdzie odbywają się różnego rodzaju imprezy, w tym czarnogórski festiwal filmowy oraz najważniejsze święto miasta – Święto Mimozy. Na starym mieście, oprócz wielu wąskich uliczek, starych pałaców i domów mieszkalnych, znajdują się dwa place miejskie. Pierwszym z nich jest Trg Herceg Stjepana, nazywany też Belavista (czyli „piękny widok”), na środku którego znajduje się cerkiew św. Michała Archanioła. Drugim zaś jest Trg Mićo Pavlovića, przy którym stoi kościół św. Hieronima. Obie świątynie to najważniejsze budowle i zabytki miasta.
Miasto zostało założone w 1382 roku przez króla bośniackiego Stefana Tvrtko I, który nadał miasto nazwę Novi, gdyż było najmłodszym miastem na wybrzeżu adriatyckim. Miasto miało charakter twierdzy, gdyż kontrolowało wejście do Boki Kotorskiej. W XV wieku nowy władca miasta Stjepan Vukcić-Kosač, znany jako herceg Stjepan, rozbudował miasto i otoczył je murami. Jako że Stjepan władał Hercegowiną, to od niego właśnie wzięła się ostateczna nazwa miasta: Herceg Novi.
Herceg-Novi posiada dużą marinę, z wieloma statkami i jachtami, rywalizującą z podobną mariną w Kotorze. Tu jednakże można zorganizować sobie wycieczkę małym statkiem do Błękitnej Groty i na wyspę Mamula. W ciągu parogodzinnego wypadu wypływa się z Boki Kotorskiej na otwarte morze. Na południowym brzegu półwyspu Luštica znajduje się wspaniała atrakcja w postaci Błękitnej Groty, która swą nazwę zawdzięcza niebieskiej barwie, uzyskiwanej w wyniku załamywania się światła w wodzie. Dzięki swoim małym wymiarom łódka jest w stanie wpłynąć do groty, gdzie można podziwiać widoki jak i pływać w niesamowicie niebieskawej wodzie. Tu przydają się gogle do nurkowania.
W drodze powrotnej po zachodniej stronie widać półwysep Prevlaka, należący do Chorwacji i jednocześnie wyznaczający naturalną granicę Boki Kotorskiej. U jej wejścia położona jest mała wyspa, zwana Mamula, na której znajdują się pozostałości po potężnej fortecy. Zbudowali ją Austriacy władający Boką Kotorską (tak jak Dalmacją) od 1815 roku do końca I wojny światowej i powstania Jugosławii. Forteca miała bronić wejścia do zatoki, jednakże nigdy nie została wykorzystana w działaniach wojennych. Swą legendę bardziej zawdzięcza faktowi, iż w czasie I i II wojny światowej Mamula była wykorzystywana jako więzienie, gdzie osadzano przede wszystkim Serbów i Czarnogórców. Wyspa-więzienie ma niesamowity klimat, szczególnie gdy zwiedza się ją bez obecności innych grup turystów.
