Niepodal Rzymu, w Tivoli, od dziewiętnastu stuleci, pośród kamieniołomów marmuru i oliwnych gajów, majestatycznie króluje willa Hadriana - największa wiejska zabudowa patrycjuszowska przetrwała od starożytności. Rozleglejsza od Pompei, w czasch Grand Tour figurowała na listach miejsc koniecznych do zobaczenia u większości przybyłych z Północy podróżników, obecnie, wraz z willą d`Este, stanowi doskonałe miejsce na jednodniowy odpoczynek od rzymskiego zgiełku.
Sam Hadrian był chłonnym świata podróżnikiem i rozliczne pozostałości stanowią żywy dowód jego fascynacji budowlami widzianymi w Egipcie i Grecji.
Prace archeologiczne na terenie willi zaczęły się już w XVI wieku; w obręb założenia wchodzą m.in. ruiny pałaców, teatrów, termy, bardzo romantyczne nimfeum i biblioteka.
Przed wycieczką warto siegnąć po "Pamiętniki Hadriana" - apokryficzną powieść Marguerite Yourcenar w formie listów starego, lecz obdarzonego niegasnącą żywotnościa umysłu, cesarza, który w przededniu końca zwraca się do siedemnastoletniego Marka Aureliusza, dzieląc się z nim swoimi wspomieniami z przeszłości, lecz nade wszystko snując rozważania natury egzystencjalnej.
Ciało Hadriana po dziś dzień spoczywa w rzymskim, nadtybrzańskim Mauzoleum Hadriana, znanym raczej jako Zamek Świętego Anioła (Castel San Angelo).
