Nieco prowincjonalne miasteczko Bardejów (Bardejov) nad rzeką Toplą (Topľa), u południowych podnóży Beskidu Niskiego, jest historyczną stolicą Górnego Szarysza, jedną z najwspanialszych środkowoeuropejskich enklaw gotyku i renesansu.
W 1986 r. Bardejów jako pierwsze miasto ówczesnej Czechosłowacji otrzymał europejski złoty medal za ochronę zabytków, a w 2000 r. znalazł się na liście UNESCO.
Pierwsza wzmianka o Bardejowie pochodzi z 1241 r. W 1247 r. w osadzie Terra Bartfa był już klasztor Cystersów i kościół św. Idziego, a w 1376 r. przyznano jej przywileje wolnego miasta królewskiego. W tym czasie, dzięki położeniu przy szlakach czarnomorskich, miasto stało się jednym z najpotężniejszych ośrodków Górnych Węgier. Szczyt potęgi Bardejowa, zwanego wtedy Bártfa lub Bartfeld, przypada na XV stulecie, kiedy królowie, również polscy, udzielali mu licznych przywilejów, a w mieście kwitł handel i rzemiosło. Bogactwo i stabilizacja zaowocowały wielkimi inwestycjami budowlanymi, do których należał kościół parafialny św. Idziego, ratusz, gimnazjum humanistyczne, a także rozbudowa murów miejskich w solidny system fortyfikacji, bodaj najdoskonalszy na obszarze Górnych Węgier.
